1. Algemene informatie
- Harry Mulisch: De ontdekking van de hemel
- Jaar van uitgave: 1992 door ‘De bezige bij’
- 927 pagina’s
- Genre: avonturenroman (en nog veel meer categorieën)
- Samenvatting: De samenvatting van het boek is erg lang, dus daarom zal ik een link geven van waar de samenvatting te vinden is http://www.scholieren.com/boek/588/de-ontdekking-van-de-hemel/zekerwetengoed
2. De opdracht
Inleiding
Ik heb het boek gelezen ‘de ontdekking van de hemel’ van Harry Mulisch. Harry Mulisch is misschien wel de bekendste schrijver van Nederland. Iedereen kent het opvallende portret van zijn zilvergrijze haardos, welgeproportioneerde neus en twinkelende oogjes; Mulisch is altijd op zoek naar een verhaal. Samen met Gerard Reve en W.F. Hermans behoorde Mulisch tot de generatie ‘naoorlogse schrijvers’. Harry Victor Mulisch werd in 1927 in Haarlem geboren. Tijdens de oorlogsjaren ging hij bij de huishoudster Frieda Falk wonen en begon daar met schrijven. Doordat Mulisch’ moeder Joods was en zijn vader een collaborateur, bevond hij zich in een bijzondere positie. ‘Ik bèn de Tweede Wereldoorlog,’ is in dit verband een bekende uitspraak van hem. De holocaust en het oorlogsgeweld spelen dan ook een prominente rol in zijn boeken.
Het boek heeft de NS Publieksprijs 2002 en de AKO literatuurprijs 1993 gewonnen. Het boek is ook verfilmd als de Engelse film: The discovery of heaven (2001). De boodschap van het boek kan zijn dat de mens het verbond met de hemel heeft gebroken door zich over te geven aan de techniek en daarmee een verbond heeft gesloten met de duivel.
Mijn verwachtingen zijn groot voor het boek, omdat het boek verfilmd is en verschillende prijzen heeft gewonnen. Ik heb ook grote verwachtingen van het boek, omdat het Meneer Kroons favoriete roman is. Ik heb wel de verwachting dat het boek soms langdradig kan zijn door de grote omvang van het boek en de vele pagina’s.
Kern
Ik weet niet zo goed wat ik van het boek moet vinden. Wat ik wat minder vond aan het boek waren namelijk de langdradige gesprekken tussen Onno en Max. Aan het begin kon ik het nog waarderen, maar naderhand kwam het zo vaak voor dat ik soms met tegenzin die gesprekken las. Ik vond het ook jammer dat een van mijn lievelingspersonages zo snel kwam te overlijden in het boek, namelijk Max. De conflicten die Max had in zijn leven vond ik het verhaal versterken en vond het dan ook jammer dat hij snel om het leven kwam door een meteoriet.
Wat ik wel goed vond aan het boek was de boodschap die het boek over wilde brengen. Het was duidelijk zichtbaar in het boek en, zelfs door mij, snel te begrijpen. Het einde van het boek vond ik geweldig beschreven met verbintenissen die Quinten en Onno konden leggen met het geloof en dat vond ik ook erg interessant. Ook vond ik de droom van Quinten ook zeer mooi beschreven.
Conclusie
Uiteindelijk zal ik het boek toch aan iedereen aan kunnen raden. Behalve dan aan de mensen die niet van langdradige verhalen houden en ook niet aan mensen die zo’n dikke pil liever niet in hun tas willen meenemen naar huis. Ik had er geen spijt van om het boek te lezen en ik denk dat niemand dat ook heeft. De langdradige gesprekken tussen Onno en Max kunnen je misschien vervelen, maar daar moet je je doorheen zetten om toch gewoon een prachtige roman te lezen. Dus lees het boek ook al twijfel je erover.
Bronnen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten