Er zijn twee manieren om personages te benaderen: dit kan
psychologisch, of maatschappelijk/ethisch. Als je als lezer een personage
psychologisch benadert, ga je nadenken waarom dat personage dat doet: of het
logisch is wat hij/zij doet, of juist niet. Bij een maatschappelijke/ethische
benadering gebruik je de normen en waarden die voor jou gelden om een personage
te beoordelen.
Ik vind het beter om een personage psychologisch te
benaderen, omdat je bij deze benadering gaat nadenken over wat de personage
doet logisch is of juist niet. Daarom moet je je goed inleven in een personage,
omdat daar de omstandigheden een grotere rol spelen. Ook krijg je door een
psychologische benadering een beter inzicht in het verhaal. Je probeert
namelijk het gedrag van het personage te verklaren. Bij een maatschappelijke
benadering kan je je veel minder goed inleven in de personages en het verhaal,
omdat je oordeelt op basis van jouw eigen normen en waarden, die heel anders kunnen zijn dan in het verhaal
wat je leest. In ‘De vondst’ kan je bijvoorbeeld de fietser psychologisch
benaderen : Je afvragen waarom hij een man helpt die waarschijnlijk een moord
heeft gepleegd, misschien is hij bang voor de man en gaat hij daarom weg of zal
er meer achter zitten? Als je de fietser maatschappelijk/ethisch benadert, dan
zal je zijn gedrag waarschijnlijk afkeuren en er verder niet bij nadenken, wat
het boek minder spannender maakt.
Daarom vind ik het beter om personages psychologisch te
benaderen, omdat je meer inzicht krijgt in het boek, het verhaal spannender
wordt en je het boek beter gaat begrijpen.
